Eg er den kultursjefen det visest til i artikkelen. Og eg veit at musikarar gjerne vil ut og spele for folk, at det er lov å kontakta dei, og at det går an å få til samarbeid mellom arrangørar i fleire byar. Men: det er stor skilnad på å få eit tilbod om ein ferdig produsert konsert og å produsera den sjøl frå grunnen.

Om Christian Ihle Hadland kjem til Mo i Rana no i oktober har Rikskonsertane først funne fram til han som ein spennande og svært god musikar som det vil vere interessant å presentera for eit publikum ute i distriktene. Dernest har dei teke kontakt med han og funne ut når han har høve til å reisa på turne. Så har dei, reknar eg med, gjort ei avtale med han om honorar, reisemåte, overnatting, repertoar og alt anna han treng å ha avtale om. Avtalane samsvarar med dei standardane som gjeld for musikarar i høve til tariffar, arbeidsmiljølov m.v. Når dette er på plass finn Rikskonsertane lokale arrangørar i det store nettverket sitt som ynskjer å få Hadland til å spela nett hjå dei. Så syr Rikskonsertane ihop ein turne, ei reiserute, som gjer at det vert ein god kombinasjon av å nytte tida og samstundes taka vare på musikaren sine arbeidshøve. Når turneen nærmar seg lagar Rikskonsertane reklamemateriale, plakatar m.v. som dei sender til oss som skal ha konsert. I tillegg lagar dei PR for konserten i media rundt om. Min oppgåve vert å laga lokal reklame, reservera konsertlokalet, taka vel imot Hadland og publikum, og gjera opp økonomisk med Rikskonsertane etter ein fast avtale.

Skulle eg gjort heile produsentjobben, og i tillegg laga ein finansieringsplan, sendt inn søknader om økonomisk støtte og venta på svaret på desse, måtte eg hatt eit eige produsentapparat. Det har ikkje ein travel kultursjef i Mo i Rana. Difor hadde nok ikkje Hadland kome til Mo i Rana om det ikkje var for Rikskonsertane. Det er dei som er vårt produsentapparat. Ein støtteordning er ikkje i nærleiken av å vera same sak.

Venleg helsing

Vigleik Haga